Federal Dönem Klasik Tasarımına Bir Bakış
Sheraton'dan etkilenen mobilyalar yaklaşık 1790'dan 1820'ye kadar uzanmaktadır. Ev sahibi Londra, İngiltere mobilya tasarımcısı ve öğretmen yardımcısı Thomas Sheraton (1751-1806) olarak adlandırılmıştır. Yazılı kılavuzları, özellikle de 1791-94 yıllarında yayımlanan The Cabinet-Maker ve Upholsterer's Drawing-Book adlı ilk kitaplarıyla tanınıyor. Neoklasik tarzda, Sheraton tasarımı Amerika Birleşik Devletleri'nde Federal dönemine girer.
Sheraton'ın çalışması, çoğu kez, günümüzün en popüler tasarımlarını belgelendiren 1788 rehber kitabı olan İngiliz tasarımcı George Hepplewhite ile örtüşüyor. Bununla birlikte, biraz daha sonra Sheraton stili, karşılaştırmalı olarak neredeyse ciddi, daha basit olma eğilimindedir ve Amerikan Mobilyası: 1620'den Günümüze , Jonathan L. Fairbanks ve Elizabeth Bidwell Bates'e göre "şiddetli bir doğrusal siluet" i destekler.
Sheraton tarafından inşa edilen birkaç parça bugün hayatta. Ancak tasarımları ve fikirleri, özellikle Amerika Birleşik Devletleri'nde, Duncan Phyfe, Samuel McIntire ve John ve Thomas Seymour gibi Amerikalı ustaların eserlerinde görüldüğü gibi, tüm nesiller mobilya üreticilerini etkiledi.
Sheraton Style Parçaları Kullanılan Woods
Sheraton mobilya, kontrast kaplama ve inleyler ile karakterize olduğundan, parçalar genellikle birden fazla ağaç türü içerir. Baz için, satinwood mobilya ustaları arasında favoriydi, ama maun ve kayın da popülerdi.
Dekoratif elemanlar için ortak ahşaplar arasında lale ağacı, huş ağacı, dişbudak ve gül ağacı bulunmaktadır. Ustalar yerel ormanları sık sık kullandıkları için, Sheraton'ın tasarımlarının Amerikan versiyonları sedir, kiraz, ceviz veya akçaağaç da kullanabilir.
Sheraton tarzı bacaklar ve ayaklar
Queen Anne ve Chippendale gibi daha eski tarzların popüler cabriole bacaklarının aksine, Sheraton parçaları genellikle düz bacaklara sahiptir, ancak zaman zaman konik olabilirler.
Bazen bu parçalardaki arka ayaklar görülür. Bunlar genellikle yuvarlanır (tasarımlarında kare şekilli bir bacak tercih eden Hepplewhite'den bir başka ayrım) ve Klasik sütunların taklitinde sık sık kenarları kesilir. Bazen sedyeler ile birleştirilirler.
Bir sandalye ya da masanın ince, düz bacaklarını tamamlayan Sheraton tarzı ayaklar genellikle basittir: dikdörtgen bir kürek ayağı, silindirik bir ayak ya da konik bir ok ayağı. Braket veya masa ayakları, sandıklar, masalar ve kitaplıklar gibi daha ağır parçalar üzerinde görünebilir.
Diğer Sheraton Stil Özellikleri
Sheraton tasarımlarında kullanılan düz ayaklara ve basit ayaklara ek olarak, şu özelliklere de dikkat edin:
Sheraton, özellikle Kraliçe Anne ve Chippendale stilleri ile karşılaştırıldığında, hafif, zarif bir görünüm, özellikle narin ile bilinir.
Parçalar küçük, alçak kabartmalı oymalar ya da boyalı tasarımlar ile süslenmiştir. Bunlar, genellikle çarpıcı şekilde kontrast oluşturan ahşaplarda, karmaşık desenli ve detaylı mermerler ve kaplamalar ile süslenmiştir. Bazı parçalar tamamen boyanır, boyanır veya japonyalanır (kalın siyah lak ile kaplanır).
Ortak motifler arasında neoklasik gelenekte perdelik swaglar, lirler, kurdeleler, fanlar, tüyler, çömlekler ve çiçekler bulunur.
Kasa parçalarındaki tipik donanımlar, aslan başlarını, damgalanmış plakaları, rozetleri ve çürümeleri içeriyordu.
Parçalar genellikle kare veya dikdörtgen olan basit ama güçlü, iyi orantılı geometrik şekillere sahiptir. Kanepe ve sandalye kolları genellikle dikkat çekici bir kırılma olmaksızın arkaya doğru akar ve arka kısımlar kare şeklindedir. Ortaya konan kolları ve kamış ayakları olan kare sırtlı kanepe, belki de mükemmel bir Sheraton parçasıdır.
Sheraton, kitaplıkların, dolapların ve sehpaların cam kapılarının arkasına toplanmış ipeklerin yerleştirilmesini popülerleştirmekten mutluluk duyuyor. Sekreterler, masalar ve masalarda sürgülü bölümler için gizli çekmeceler ve mekanizmalar içeren bir tutku vardı.
Daha sonra Sheraton Stilleri
Sheraton'ın daha sonraki kitapları, özellikle de 1805'te yayınlanan The Cabinet-Maker, Upholsterer ve General Artist'in Ansiklopedisi , stilinde gelişmekte olan imparatorluğa doğru bir değişim sergiliyor: tasarımlar daha ağır, yaldızlı, daha sağlam ayaklı ayaklar ve hatta pençe ayaklarıyla.
Cane veya acele koltuklar, daha önceki parçalarının hafifliğini koruyorlar.
İngiliz mobilya üreticileri 1880'lerde Sheraton ve Hepplewhite orijinallerine benzer stiller yapmaya başladı. Pek çok kişi kendi başına birer koleksiyon haline gelmiş olsa da, bu kitlesel üretilen yeniden canlanma parçaları, otantik dönem parçalarının hafif ve karmaşık detaylarından yoksun olma eğilimindedir.
Bir anlamda, bu tarz mobilyalar hiçbir zaman tarzdan çıkmamıştı ve modern mobilya üreticileri, Sheraton'ın çalışmalarına bakarak esin kaynağı buldular. Düz sırt ve kamış ayaklar gibi özellikler, dengeli, simetrik bir şekil ile birlikte, klasik mobilya tasarımında da günümüzde standart olarak kalmaktadır.