O Gauge trenlerinin en çok keyif aldığınız hobinin hangi bölümü olursa olsun sunacak çok şey var. Ancak, demiryolunu modellemek için yeni olanlar için, bu göstergenin çeşitli parçaları kafa karıştırıcı olabilir.
O Gauge trenlerinin çoğu hakkında farkedeceğiniz ilk şeylerden biri, üç raylı pistte koşmalarıdır. Bu sistem, 20. yüzyılın başlarında, ters döngülerle kısa devrelerin problemlerini ortadan kaldırmanın bir yolu olarak ortaya çıkmıştır.
Bu trenler AC gücünde çalışır. Orta ray AC Sıcaktır ve her iki dış ray da Topraktır. İki kablo, rayın 2 raylı trenlerde olduğu gibi transformatöre bağlanır (dış raylar ray parçalarının üzerindeki metal bir otobüsle bağlanır.)
Üç Rails vs Two
Peki 3-Rail O ve 2-Rail arasındaki fark nedir? Şey, üçüncü trenin dışında, bugün çok fazla değil!
Büyük O Gauge üreticilerinin diğer üreticilerin sunduğu dönüşüm parçalarıyla birlikte sunulan, pistten trenlere ve kontrol sistemlerine kadar mevcut ürün çeşitliliği ile, her iki formda da hiçbir ürünün bulunmasının bir sebebi yoktur. Hala 2 ile 3 rampa düzenini belirleyen bazı tarihsel eğilimler var, ancak çizgiler geçmişe oranla çok daha bulanık.
20. yüzyılın büyük bir kısmı için, 3 demiryolu trenleri ağırlıklı olarak oyuncak ve giriş seviyesi setleri olarak pazarlandı. Üçüncü ray ile gelen kablolama kolaylığı ile birleştiğinde, bu tren setlerinin birçoğu son derece keskin eğimlere sahipti ve çoğu zaman trenler kendileri oranında azaldı.
Bu, en sık O Ölçer olarak değil, O Ölçeği olarak adlandırdığımız bir nedendir.
Daha fazla gerçekçilik arayan modelciler daha büyük ölçekli modellere ve tabii ki iki raylı parçaya çekildi. Hobinin bu yönü zanaatkar kitler, geniş eğriler ve hatta el yapımı iz ve çiziklerle doluydu.
Bununla birlikte, yüzyılın sonlarına doğru, 3-Raylı trenler, artan gerçekçilik ve ölçek orantıları ile yapıldı.
Bunlar genellikle "geleneksel" modellerin aksine "ölçek" olarak tanımlanır. Birçok model tasarımcı, geniş çaplı eğriler ve gerçekçi manzaraya sahip 3 raylı düzenler oluşturmaya başladı. Bazıları bu "hi-ray" ya da "3-Rail Scale" diyor. İki raylı sistem, bazı çalışmalarda iki raylı düzende çalıştırılabilen gelişmiş ürün yelpazesi ile de faydalanmıştır.
2 Raylıya Dönüştürme
Çoğu 3 raylı ekipman, nispeten kolay bir şekilde 2 rayına dönüştürülebilir. Yük vagonları için, tekerlekler yalıtımlı bir aksa sahip olanlarla değiştirilmelidir. Çoğu 2 raylı, küçük flanşlı tekerlekleri de tercih ediyor. Çoğu 2 demiryolu trenleri de daha küçük kuplör kullanır.
Lokomotifler biraz daha fazla çalışma gerektirir. Sadece jantlar izole edilmeli, yeni bir elektriksel bağlantı seti yapılmalı ve üçüncü raylar kaldırılmalıdır. Birçok lokomotif, dar virajlara uyum sağlamak için kamyonlarla dönen lokomotif pilotlar gibi başka tavizler içermektedir. Çoğu iki raylı modelciler de bu değişiklikleri düzeltiyorlar, ancak iki ray ve sıkı eğrilerin bir araya gelmesinin bir nedeni yok.
Kontrol sistemleri, konvansiyonel kontrol, DCC veya 3 raylı üreticilerin komuta kontrol sistemlerinden biri, hepsi 2 raylı trenlerle çalışır.
2'den 3 raylı daha çok mevcut olduğundan, diğer yolla dönüştürme ihtiyacı çok azdır - ancak bu yapılabilir.
Proto 48
Sadece 3 ve 2 ray arasındaki farkların O Gauge için yeterli olmadığı durumlarda, dikkati çeken bir alt grup daha vardır. Daha küçük ölçeklerde, “ölçü” ve “ölçek” in çoğu kez bir problem olmadan birbirinin yerine kullanıldığını göreceksiniz. En katı ifadelerle, bu O ile yapılamaz.
O Gauge trenlerinin çoğu orantılı (ölçeklendirilmiş) 1: 48'e kadar olmasına rağmen, bu oranlarda raylar (mastar) arasındaki mesafe 5 metredir. Bu, 4 feet 8,5 inçlik Amerikan ve Avrupa standart ölçülerinden biraz daha geniştir.
Uzaklık bir inçin yaklaşık olarak 1/16 olmasına rağmen, bu çelişkiyi düzeltmek için çabalayanlar var. Bunu yapmak için yeniden mastarlı jantlar ve çoğu durumda el atma pisti gereklidir.